Texte : Clypeus
de Guillaume de Hénault,
alias Jean Pecquet (1655),
3e de cinq parties
Note [d]
Pages 38‑39, gvillelmi de henaut clypeus.
det, chylosi sit auxilio, vt lienis,
et ventriculi ponderi æquipol-
leat, vt, dum in sinistram
partem cor impellitur, sic-
que diaphragma trahit sinistror-
sum, pondere suo pecto-
ri æquilibrium conciliet, et in
eo totum corpus contineat. Qua
de causa è jecoris magnitudine
neque ei tribuenda sanguinis ge-
neratio, neque cordi denegan-
da. Verùm etsi Pecquetus affir-
maret hepar soli bilis excretioni
dicatum esse, eius visceris moles
à proposito hunc deterrere non
deberet. Cùm enim bilis ea se-
cretio non fiat nisi ex ore tenuis-
simarum admodum venarum,
propter sanguinis copiam neces-
sum est, vt earum numerus sit
copiosissimus (et ipse fatetur es-
se innumeras) ea de causa vel ex
eius doctrina debent magnam
———
substantiæ molem occupare.
Comparatio a renibus petita ni-
hil concludit ; nam seri transco-
lationi tantùm inseruiunt. Adde
quòd tanta eorum mole non
opus erat, quia serum citiùs
renes, quàm bilis hepar præter-
labitur.
Rursus iecoris magnitudine
armatur. (Aut cerè si segre-
gando huiusmodi excremento
præcipuè deseruiret nobilissimum
illud viscus, animalia in quibus
magis abundat bilis, et fellis vesi-
cula agis patula, et spatiosa
est, iecur proinde amplius, et
crassius habuissent, cum tamen
doceat experientia in homine ve-
siculam quidem fellis angustio-
rem esse, quàm in multis ani-
malibus, iecur autem magis di-
latatum, et amplum, quàm in
illis, ex omnium anatomicorum
"Jean Pecquet et la Tempête du chyle (1651-1655), édité par Loïc Capron." est mis à disposition selon les termes de la
licence Creative Commons Attribution - Pas d’Utilisation Commerciale 4.0 International.