Note [19] | |
Dans l’exposé de l’expérience i de sa Nova Dissertatio, page 103, Jean Pecquet, parlant du tronc de la veine cave, a ajouté entre parenthèses meliùs ramum dixerim [ou pour mieux dire sa branche sus-hépatique], mais sans parler de l’aorte (dont je ne comprends pas bien ce qu’elle vient faire là). En se fondant sur Aristote, Jean ii Riolan a décrit les rapports du foie avec la veine cave dans le livre ii, chapitre xxiv (page 141), De Vena cava, de son Anthropographia, 1649 : {a} Magnæ venæ Iecur adnexum est, cum arteria nulla ei coniunctio intercedit : Transmeat ipsum vena à maiore illa producta, qua parte Iecoris Portæ appellantur, sed clariùs lib.3. de hist. animal. infra Cor maioris venæ pars suspensa transmeat septum transuersum, hæretque tum Aortæ, tum Spinæ. Hinc fertur ad Iecur vna breuis, sed lata à qua multæ minutæque in Iecur sparguntur. Truncus ille cauam Hepatis partem perreptans, dimidia sui parte parenchymati affixus est, et circa apicem parenchymatis è trunco insignis ramus exurgit, qui subintrans Hepatis substantiam in duos ramos sectus, mox quilibet tres vel quatuor diuisus, quoquouersum distribuitur. |
Imprimer cette note |
Citer cette note
x
Jean Pecquet et la Tempête du chyle (1651-1655), édité par Loïc Capron. – Paris : Bibliothèque interuniversitaire de santé, 2018. –
Texte : Jean ii Riolan Responsiones duæ (1655), seconde Responsio aux Experimenta nova anatomica de Jean Pecquet (1654) 3. Première partie, note 19. Adresse permanente : https://numerabilis.u-paris.fr/editions-critiques/pecquet/?do=pg&let=1052&cln=19 (Consulté le 18/04/2025) |