Page 47, thomæ bartholini de lacteis thoracicis historia anatomica.

Pecquetus, et cum eo tres illi Viri Doctissimi, Mantellius,
Mersennus, et Auzotius, qvorum elegantibus literis Dis-
sertatio Pecqvetiana exornatur, qvia venas lacteas inve-
nerunt nullas ad hepar vergentes, adeóqve deceptos hacte-
nus omnes qvi hepati cum Galeno sanguinificationis opus
concesserunt, qvum Aristoteles potius verus sit, Cor so-
lum sanguificare.

Sed illi cum aliis Anatomicis et nobisipsis sunt con-
ciliandi, si fieri ullo modo potest, ne hepati, tot seculis o-
pere sanguinificationis gloriosè defuncto planè eamus ex-
seqvias. Meo judicio inventa nova ambabus ulnis sunt
excipienda, sed qvantum veritas et natura permiserit, an-
tiqva placita, sine prægnanti ratione nunqvam sunt dam-
nanda.

Si aliqvid placatâ conjectura asseqvor, existimo ope-
ras inter se patiri hepar et cor, ut vel promiscuos humores
alimentarios admittat uterqve vel diviso munere, hoc te-
nuem, illud crassum. Qvidqvid veritati naturæqve magis
videbitur consonum, qvivis eligat, qvia certum est solas
thoracicas pares non esse omni chylo vehendo. Mihi su-
spiciones non leves videntur persuadere, hepar chyli par-
tem qvæ tardius in ventriculo concoqvitur, et diuturnio-
ri coctione ad sanguinem indiget, ad se vel trahere vel ad-
mittere pulsam : Cor verò per Pecquetianas venas et sub-
tiliorem et tenuiorem chylum ante totius in ventriculo
perfectionem sorbere, ut cita mutatione ad sui coporisqve
restaurationem transformet. Sunt tamen quæ testentur