Texte : Clypeus
de Guillaume de Hénault,
alias Jean Pecquet (1655),
2e de cinq parties
Note [b]
Pages 19‑20, gvillelmi de henaut clypeus.
pant, id est sanguinis affusio, seu
sanguis affusus, fibrosus, consi-
stens, dulcis, et rubicundus. Er-
go ad edendam αιματωσιν cor, vt
causa efficiens, validissimum est,
et efficacissimum. Certè id mu-
neris potiori iure cordi tribuen-
dum est, quàm lieni, cui et satis
caloris, et substantiæ similitudi-
nem satis expressam, vt sangui-
nem generet, inesse nonnulli au-
tumarunt.
Nemo nescit chylum sangui-
nis indoli non obluctari, cum pro-
xima coctione illam sponte assu-
mat. Præterea hunc ad cor effer-
ri profitetur.
Denique probamus euidenter
chylum sufficienti temporis in-
teruallo in corde versari. Nam
non statim atque dextrum cordis
ventriculum ingressus est, ex eo
elabitur. Id ex eo euincitur, quòd
———
in cordis contractione ventricu-
lus minimè inanis euadat, e con-
tra non parum sanguinis in eo
videre sit, quem ne in systole sua
cor totum e sinu suo exprimat,
vtque diutius in corde moretur,
ideoque perfectiùs coquatur, na-
tura vtrinque auriculas, tanquam
ventriculorum vicarias, et recep-
tacula cordi apposuit, in quas
confluat sanguis iterum, atque
iterum, donec sit omnibus nu-
meris absolutus. Præterea si,
quod rationi repugnat, chyli
portio in dextro cordis sinu alte-
rata satis non esset, et perfectum
sanguinis complementum non
adepta, ea tandiu quoque in si-
nistro long {a} calidiore tractatur,
quandiu in dextro permansit,
tandem repetitis assiduò cicula-
tionibus, recoquitur, sicque
ea, quam supponit, velocitas
- Sic pour : longe.
"Jean Pecquet et la Tempête du chyle (1651-1655), édité par Loïc Capron." est mis à disposition selon les termes de la
licence Creative Commons Attribution - Pas d’Utilisation Commerciale 4.0 International.