Note [m]
Page 15, observationes raræ et novæ de venis lacteis.
eos videremus illi hac in parte sequaces defuisse.Sufficiat itaque præmissa adversus Pecqueti
doctrinam probauisse, vt nunc iure possim affir-
mare maximam chyli partem per Venas mesaraï-
cas transuectam in iecur induci, eiúsque natu-
rali actione in sanguinem conuerti, etc.Nec opinioni meæ quidquam debet officere,
quod in istis Venis chylus intuentium oculis sub-
ducitur, huius nimirum rei rationem studiosiùs
indaganti facile patebit, id omnino ex mutuo
chyli sanguinisque occursu, et eorum recipro-
ca admixtione contingere : Non secus ac vbi pri-
mùm ramos axillares aut subclauios chylus sub-
intrauit, nulla potest illico sui specie distingui,
illum enim ait ipse Pecquetus, ex primo cum san-
guine commercio rubescere, quemadmodum
aqua vino infusa vincente albedinem rubore vi-
ni speciem coloremque induit.Alteratam {a} autem chyli partem magis scilicet
aquosam, et liquidam contendo itineribus, à me
superiùs indicatis, illapsam in Cor tandem in-
duci, non quidem vt eius operatione facessat in
sanguinem (quia id munus ad solum iecur perti-
nere dicimus) sed vt simul cum sanguine vitalis
facultatis sigillum fœcunda Cordis et mira irra-
diatione communicatum, subinde referat, ad fri-
gidiores et humidiores corporis partes contem-
perata nutritione vegetandas, quibus certè non
dubitandum, quin congruum, familiare et ευ-
προσφυτον hoc alimentum Natura deposuerit.Si enim totum chylum iecinoris facultas mu-
tasset in sanguinem, conuenienti naturæ suæ ali-
mento partes istæ caruissent, siquidem frigidio-
- Sic pour : alteram.
"Jean Pecquet et la Tempête du chyle (1651-1655), édité par Loïc Capron." est mis à disposition selon les termes de la
licence Creative Commons Attribution - Pas d’Utilisation Commerciale 4.0 International.