Page 150, ad ioan. pecquetum doct. med. monspeliensem gratulatoriæ epistolæ.
pliavimus. Hinc ille perreptans intrà sursum dire-
ctos (si sese non implicarent in itinere) Ductus, sub
jecore, diaphragmate, et universo thorace, subcla-
viorum venæ majoris ramorum tenus, conscendere ;
ibíque in ipsam per ostia se demittere, ac irruens per
medium sanguinem, formamque immutans unà cum
illo eundo, ventriculum cordis dextrum, venarum
opificem, subire : à quo nec morâ, per venam arte-
riosam in Pulmones irrepit ; ac demum ab ipsis per
arteriam venosam in sinistrum, arteriarum fontem,
ducitur : καθαρωτατον efficitur ; Ephesio testante, li-
brorum Aristotelis de partibus Animalium, interpre-
te, summámque accipit, ac nutriendi tum solùm
facultate donatur.Sed quispiam receptæ, et ab omni Ævo traductæ
opinionis assecla, reponet ; Quid fiet nunc Hepate ?
Et, an frustra id factum à Natura censendum ? Haud
existimamus : nam partium corporis suum cuíque at-
tributum est munus : Attamen isti non tantum, quan-
ta est αιματωσις, quæ solùm à Corde præstatur : αυτη
γαρ εστιν αρχη και πηγη του αιματος, η υποδοχη πρωτη,
Id enim est origo prima et fons sanguinis, aut Conceptacu-
lum primum, inquit Aristoteles. Hepati autem ex of-
ficio incumbit, Ventriculum εψησιν ciborum, quos
deglutimus, suo velut complexu atque amico calore,
juvare ; præcipuè verò secretum è sanguine ad se per
Iecoris Portas transmisso, biliosum et acrem humorem
in substratam sib {a} vesiculam expuere : ac cum Naturæ
res postulat, eundem per meatum χολιδοχον ; aut illum,
qui quòd in hepate radices agat, à Recentioribus
vocatur Hepaticus ad Intestina deponere. Sed contra
- Sic pour : sub.
