Pages 11‑12, gvillelmi de henaut clypeus.
autem subiungit. (Verùm ex his,
vt puto non conuincitur cor esse
αιματωσεως principium, cùm id
ista non probet experientia, sed
nonnullam duntaxat chyli par-
tem in illud deduci, quod esse
veritati maximè consentaneum
arbitror.) Sed eius pace dixerim,
ex ista experientia conficitur cor
esse αιματωσεως principium ; quod
hac ratione astruo. Nullus con-
socialis humor naturali motu
partem vllam, præcipuè officia-
lem primò affectat, quin et in ea,
ab ea coquatur, atque altera-
tione vlteriùs perfectiua nouum
essentiæ caracterem ab ea mutue-
tur. Sic venosus sanguis fit arte-
riosus, cùm in sinistrum cordis
ventriculum penetrauit ; sic spiri-
tus vitalis fit animalis, cùm arca-
na cerebri subiit ; sic vterque san-
guis fit semen fœcundum, cùm
———
in testes commeauit, sic sanguis
facescit {a} in partis substantiam,
dum in corporis habitum appu-
lit. Atqui ex ipso, pagina deci-
ma quinta, et ex omnium medi-
corum consensu, chylus est hu-
mor consocialis, et motu pror-
sus naturali primò sursum ad cor
mouetur ; ergo chylus et in cor-
de, et a corde coquitur, atque al-
teratione vlteriùs perfectiua no-
uum essentiæ caracterem ab eo
mutuatur, et fit sanguis, non a-
lius quiuis humor ευπροσφυτος, tam
propterea quòd chylus non sit in
proxima potentia ad alium a san-
guine humorem, quàm propter
alia rationum momenta inferiùs
afferenda. Ea etiam experientia
supposita non chyli partem tan-
tùm, sed totum chylum ad cor
contendere conuincit. Nam si al-
teram eius partem aliò deriuasset
- Sic pour : facessit.
