excidio aditum reserare, nisi vetus circa αιματωσιν error
jam ultimùm solicitasset mentem meam, etiamnum
ægrè tam creditis decedentem.
Hactenus à Mesenterio Chylum in Hepatis paren-
chyma opinio protrusit, non veritas, et sanguinei
artifici tribuit immeritam nato ad alia visceri præro-
gativam. Libuit singilatim universos ad ipsum ten-
dentes ramos exactâ rimari diligentiâ ; num per eo-
rum quospiam Chylus eò conflueret. Lacteos Me-
senterij rivulos quaquaversum exploravi, nullus ad
Iecur porrigi inventus est ; Portam diffidi ; Splenicum
aperui meatum ; nec ipsi Mesenterico peperci, nisi
quantùm distentus candicantium tunc per Mesente-
rium Venarum Lactearum tumor (quem illibatum
anxius evanidi Chyli metus in Receptaculi
memoriam conservabat) visus est concedere ; Cavam,
non quà subit Emulgentes tantùm, sed à ramis Iliacis
ad usque Diaphragmatis centrum reseravi ; At omni
ex parte cruor effusus est, nulla Chyli scaturigo malè
creditam viam dealbavit.
Nec (ô Lector) meis, quos in tanti ponderis argu-
mento exertissimos defigebam, oculis confidito ; sunt
et testes non mei magis, quàm veritatis amici, qui
spectabant, et quorum mihi non tam speranda venia,
quàm metuendus hallucinato cachinnus. Ipse, ut ir-
ritavi pridem, et ad laudabile facinus provocavi ani-
mum tuum, aude et in arenam descendere. Ignavus
est, cujus, laboris formidine, tota in auribus fides ;
nec profectò quis sapere dignus, dum errorem secta-
tur, quem possit eluere.
Tantis testimoniis enucleatâ veritate non ad Hepar
videlicet Chylum, non ad Venas Portæ, non ad Cavam