Nec pervius remanet, sed in ligamen degenerat
canaliculus, quo per venam Arteriosam fœtûs Aor-
ta Sanguinem, absque sinistri sinûs diverticulo, ex-
cipit à dextro compendiosè.
Ut igitur tandem cordis pateret cum ostiis Cavæ
commercium, parenchymatis considero structuram
cum Anatomicis in nobilissimo viscere. Ac in primis
sese obtulit in ipsius Cavæ dextrique ventriculi con-
finio tricuspidum valvularum triplex offendiculum ;
libuit earundem notare munus ; ingressuro Sanguini
facilem in cor aditum concedentes, refluxurum in
Cavam penitùs morabantur.
Septi, quod ventriculis medium interjacet, imper-
via solidas transitum prorsùs negabat. Ergo in Arte-
riosam, infero, Sanguis è dextro ventriculo profluit
venam. Et verò tres illàc Sigmatoïdes valvulæ, pro-
ruentis impulsui decedunt, recursuro duntaxat ob-
stituræ.
Disrupto nihilominus septi obice, sinistrum subeo
speculaturus ventriculum. A dextro quidem ille ob-
longiori nonnihil, arctioríque capacitate discrepabat ;
duabus aperturis totidem canales, hinc, cui Arteriæ
venosæ nomen est ; inde, quem Aortam nuncupant,
inserebantur, stantibus ab utriusque confinia valvu-
lis, hujus quidem tribus (ut in Arteriosâ vena) Sig-
matoïdibus, velut in obsequium effundendo Sangui-
ni, et obstaculum refluxuro ; illius verò geminis Tri-
glochinωn ostiariis, in sanguinis intra cor admissio-
nem, ejusdemque retro fugæ interdictum, excubias
agentibus.
Ex hâc cordis fabricâ et ipsius instrumentorum
muneribus, non licuit ultrà, sanguinis in pulmonem