Page 251, Anagramma.

Arcanum est ? ideò menti penetrare cupido :
     Res nisi difficilis, non micat ingenium.
Forsitan Inventis astu Riolanvs eodem
     Providus ipse tuis prœlia ficta movet.
Forsan Aletheas tam puro flagrat amore,
     Vt stabilem abjecto, qui sibi, honore velit.
Quæque palam carpit, privatim comprobet, ac te,
     Cui se hostem simulat publicus, intus amet.
Incessit Iuvenem : juvenum patientia rara est
     Omni cœpta studet quæ semel arte geri.
Spreverunt alacres immensa pericula quondam,
     Queîs erat aurea spes, spes propè nulla tamen.
Sic (loquar ut tecum) attollunt obstacula rivos :
     Aliósque ignes objice saxa vomunt.
Atque utinam tam rara seni prudentia, solus
     Lucis ut augendæ prœlia fingat amor !
Sítque resistendi ratio, spes una laboris,
     Plùs ætas otio quem juvenilis amat !
Hoc si consilio tibi vim Riolanicus infert
     Impetus, et sævit, ne tibi torpor eat :
Pergat iô ! rigidis nec dictis temperet ! ignis
     Crescit ab affusâ, quæ tamen hostis, aquâ.
Sic, licet admissis sonipes volet actus habenis
     Providus hunc stimulis nîl minùs angit eques.
Sin minùs, atque odiis agitur Riolanvs iniquis,
     Aut unum toto se amplius orbe putet :
Quid fieri vetulus speret nisi fabula vulgo,
     Dum sic anatomes arbiter esse cupit ?
Vt quodam vulpes caudâ deformis ademptâ,
     Abscissas caudas omnibus esse jubet.
Sic, quia caligant Riolano lumina, morbo
     Caligare cupit lumina cuique pari.