| Note [3] | |
Sous le titre ambigu d’Anthrop. Nov. (Anthropographia Nova), Thomas Bartholin se référait aux Opuscula anatomica nova de Jean ii Riolan qui accompagnaient la dernière édition de son Anthropographie ; et plus précisément au Liber de Circulatione sanguinis [Livre de la Circulation du sang], {a} chapitre xv, Opinio Riolani de Circulatione sanguinis [Opinion de Riolan sur la Circulation du sang], dont le dernier paragraphe, page 578, porte sur les obstructions des voies du chyle : At in nullum magis est pronum genus humanum more belluarum, quàm in voracitatem et ingluuiem, quæ parens et nutrix est infinitorum malorum, quibus ut prospiceret Deus, mirabili artificio construxit partes nutritioni dicatas, ac potissimum Hepar, præ cæteris partibus obnoxium obstructionibus : Ideoque duplicem canalem vehentem chylum ad Hepar fabricauit, vt uno obstructo, alter suppleret officium. Admitto quidem venas lacteas chyliferas, vt Asellius proposuit, sed earum continuationem ad Hepar cum trunco, vel canales manifestos, si demonstrasset, aut inuenirentur, certiores essemus de illa traductione chyli. Propterea non adimo venis mesaraicis eundem vsum deferendi chylum ad Hepar, quando venæ lacteæ sunt obstructæ, ne cessaret in Hepate sanguinificationis actio necessaria ad vitam. Quod si fuerit Hepar ita obstructum, vt nequeat ipsum subire chylus, vel refluet in intestina, vel eius portionem suget, trahetque Lien per venam splenicam, quæ sita paulò infra iecur, non tam est propago trunci venæ portæ, quàm eius bifurcatio iuxta Hepar, vt si aditus ad Hepar fuerit interclusus, refluat portio chyli ad Lienem : Interdum enim fungitur officio Hepatis, vt multoties obseruatum fuit. At cùm venæ mesaraicæ vehicula sunt chyli ad Hepar, tum arteriæ mesaraicæ nutriculæ sunt intestinorum : ac sanè tam numerosa fructicatio vasorum per mesenterium ad intestina membranosa desinentium, eo fine fabricata fuit, quem proposui, non autem ad solam nutritionem intestinorum, quæ pauco sanguine indigent : atque canalis à Virsungo, peritissimo Anatomico Patauino repertus, per Pancreas deductus, atque perforans intestinum duodenum iuxta pylorum, manifestè demonstrat illam tractionem et traductionem chyli ad Lienem per medium Pancreas, atque per eundem canalem impuritates Lienis et Pancreatis interdum expurgantur in intestina, quando in his locis regurgitant. |
|
| Imprimer cette note |
|
Citer cette note
x
Jean Pecquet et la Tempête du chyle (1651-1655), édité par Loïc Capron. – Paris : Bibliothèque interuniversitaire de santé, 2018. –
Texte : Thomas Bartholin Historia anatomica sur les lactifères thoraciques (1652) chapitre iii, note 3. Adresse permanente : https://numerabilis.u-paris.fr/editions-critiques/pecquet/?do=pg&let=1023&cln=3 (Consulté le 10/12/2025) |