Page 94, Ioannis Riolani Responsiones duæ (1655).
2. Ad Pecquetianos.

qui habuit in votis ipsum præcipuè demereri et co-
lere. Non dubito, quin id facturus fuisset Pec-
quetus, nisi reuocatus fuisset ab Authore primæ
Epistolæ, qui iudicauit Riolanum indignum istis
mysteriis Eleusiniis ; Nam antea Pecquetus do-
mum Riolani frequentabat, et liberum ei præ-
buit accessum, dum videret ipsum studiis Anato-
micis deditum, et quasdam difficultates in re
Anatomica proponere, quas Riolanus soluebat.

Pag. 191. In tantum creuit Juuentem depri-
mendi cupido, vt ideo vniuersæ juvenili ætati Rio-
lanus maledixerit. Vbi sunt maledicta ab eo pro-
lata ? quia dixit ; cum Iuuene disputaturus ad gre-
garij militis officium redactus sum, si depositâ
senectutis dignitate, cum ipso certare velim.
Sic Orestes apud Euripidem, cum Sene certatu-
rus, eius aspectum reformidat, rogátque vt bar-
bam vel deponat, vel occultet. Inde cauillandi
sumit occasionem alter assecla Pecquetianus.
Quomodo ex Sene potuit Riolanus fieri iuuenis, et
postea recuperare senilem dignitatem : Nunquam
Riolanus barbam et capillos pinxit, et fucatâ
facie apparuit. Nouit quid scripserit Martialis
contra tales personatos homines.

Mentiris Iuenem, tinctis, Lentine, capillis,
      Tam subitò coruus, qui modò cygnus eras ?
Non omnes fallis, scit te Proserpina canum,
      Personam capiti detrahet illa tuo.

Porrò Riolanus nuspiam Iuuenes deterruit ab
Anatomico studio, imò omnes Medicinæ stu-
diosos inuitat et hortatur, ad hoc studium, et ab
eo inchoandum esse passim inculcauit, initio suæ
Anthropographiæ, et commentario in librum Galeni de Ossibus.