Page 110, Ioannis Riolani Responsiones duæ (1655).
2. Ad Pecquetianos.

num, ergo aliud est secundum, non inde sequitur,
quod si nullum præter hepar excogitare potest censor,
quomodo probabit esse secundarium Iecur ? Ni-
hilominus Authori Epistolæ tam perspicuè lo-
quuto, istud facinoris consilium affingere non
erubescit ? et tu erubescere deberes te scripsisse
in Epistola, docuit te quod Principij vnitas Ari-
stoteli suaserat, Cor esse primum hæmatoseωs orga-
num, Ergo incipit à Corde sanguificatio. Rio-
lanus meritò conqueritur, quod Medici Pari-
sienses, vt Iuuenis doctor fatetur, diuisi sint in duas
factiones, stibifugas, et stibiales, qui coniuratione
inita, per Syngrapham, inter se conspirant, ad Re-
gnum stibiale introducendum. At Hepar in sua
querimonia apud Medicos Parisienses, dum po-
stulat redintegrari, et in suam dignitatem resti-
tui, Notat, si hoc non possit obtinere, obstabunt
stibiales inter se coniurati, qui vbi de re aliqua
in Scholis agitur, stibifugis obloquuntur et
obsistunt.

Pag. 206. Quia Collegæ Pecquetiani venas
Lacteas Thoracicas inuentas à Pecqueto cum
Riolano viderunt, ac laudarunt, eos discerpere
cum Pecqueto tentauit Riolanus, cùm tamen de
earum hyparxi tantùm loquantur. Imò de vsu
cum Pecqueto loquuntur, pag. 186. quia Riola-
nus ignorauit verum vsum Lactearum ; ideo
asperiùs Pecquetum castigauit Senex, pag. 187.
Nihil argumentis quibus nouas Chyli semitas
exagitat infirmius, nil inconstantius, eadem pag.
Veritatis lumen quantum in me est, suffocari
non patiar. Si vera sunt, quæ scripsit Pecquetus,
frustra Riolanus aduersatur.