Résultats de recherche — Medica — BIU Santé, Paris

Accueil
Medica
Bibliothèque numérique
Résultats de recherche

Medica — Bibliothèque numérique

Présentation • Mode d’emploi • Services associés • Réutilisations

Liste des pages

Fuchs, Leonhart.

Opera didactica

Francofurto : Palthenius, 1604.

Exemplaire numérisé : BIU Santé (Paris)

Adresse permanente : https://www.biusante.parisdescartes.fr/histmed/medica/cote?00384

Cliquez ici pour telecharger tout ou partie de ce document au format Adobe PDF (Acrobat)

Sur Internet Archive

Nombre de réponses : 1315

1001-1250

153 De stillicidio urinae. Cap XLV. De difficultate urinae. Cap XLVI

154 De suppressione urinae. Cap XLVII

155 De exulceratione pudendi. Cap XLVIII. De priapismo. Cap XLIX

156 De seminis profluvio. Cap L

157 De iis qui re venerea uti non possunt. Cap LI

158 De ramice. Cap LII

159 De suppressis mensibus. Cap LIII

162 De redundantibus mensibus. Cap LIV

163 De fluore muliebri. Cap LV. De uteri suffocatione. Cap LVI

165 De uteri procidentia. Cap LVII

166 De mola. Cap LVIII

167 De phlegmone uteri. Cap LIX

168 De inflatione uteri. Cap LX

169 De uteri exulceratione. Cap LXI. De phimosi uteri. Cap LXII

170 De sterilitate removenda. Cap LXIII

172 De difficultate partus. Cap LXIIII

174 De Ischiade. Cap LXV

175 De podagra et arthritide. Cap LXVI

179 Leonharti Fuchsii de Sanandis febribus, Liber IV. De diaria. Cap I

183 De diairia plurium dierum. Cap II

184 De synocho putrida. Cap III

186 De continuis febribus. Cap IIII

188 De ardente febre. Cap V

189 De exquisita tertiana intermittente. Cap VI

192 De tertiana notha. Cap VII

193 De quartana. Cap VIII

194 De quotidiana. Cap IX

196 De hectica febre. Cap X

198 De hemitritaeo seu semitertiana. Cap XI

199 De pestilentia. Cap XII

214 Leonharti Fuchsii de medendis tumoribus praeter naturam. Liver V. De phlegmone. Cap I

215 De herpete. Cap II

216 De erysipelate. Cap III

217 De Carbunculo. Cap IIII

218 De gangraena. Cap V

219 De impetigine. Cap VI

220 De scabie. Cap VII

221 De pruritu. Cap VIII. De exanthematis. Cap IX

222 De ambustis. Cap X. De formica, verruca et clavo. Cap XI

224 De vitiligine. Cap XII

225 De oedemate. Cap XIII

226 De inflationibus. Cap XIV

227 De scirrhis. Cap XV

228 De strumis. Cap XVI

229 De abscessibus. Cap XVII

230 De cancro. Cap XVIII

232 De elephantia. Cap XIX

234 De morbo gallico. Cap XX

236 Instrumenta telis atque infixis aliis rebus extrahendis idonea et necessaria

237 Formulae instrumentorum, quarum mentione fecimus modo, quae telis extrahendis idonea sunt, ex Tagaultio desumi possunt

Image : Dilatatorium parte interna cavum, cum rostro gruino hamatum ferrum tenente

Image : Instrumentorum extrahendis sagittarum & telorum ferramentis, qua in vulnere, hastili vacua relicta sunt idoneorum deformatio

239 Leonharti Fuchsii de medendis vulneribus, Liber sextus. De vulneribus in universum. Cap I

247 De vulneribus magnis in superficie acceptis, et minime profundis. Cap II

248 De vulnere profundo et recondito, citra amissionem substantia, in carne accepto. Cap III

249 De cavo vulnere. Cap IV

251 De aequali, sive impleto vulnere. Cap V

252 De vulnere supercrescentem carnem habente. Cap VI

253 De vulnere contuso et cum alio praeter naturam affectu conjuncto et implicito. Cap VII

254 De ecchymosi. Cap VIII

256 De vulnere ex morsu velictu animantium tum venenatorum, tum rabidorum. Cap IX

257 De morsu canis rabiosi. Cap X

258 De vulnere cum sanguinis profusione ex venis et arteriis. Cap XI

261 De punctura verni, seu punctim vulneratis nervis. Cap XII

263 De nervo caesim vulnerato. Cap XIII

262 De nervi constitutione. Cap XIIII

266 Leonharti fuchsii de medendis ulceribus, Liber septimus. De ulcere simplici et quod solum consistis. Cap I. De ulcere cum intemperie. Cap II

267 De ulcere cum tumore particulae. Cap III

268 De ulcere contuso. Cap IV. De carne in ulceribus supercrescente, quam hypersarcosin Graeci nominant tollenda. Cap V

269 De ulcere cum duricia et labrorum decoloratione. Cap VI. De ulcere cum varicibus complicato. Cap VII

270 De verminoso ulcere. Cap VIII. De ulcere dirupto et cum ossis corruptione complicato. Cap IX

271 De ulceribus aegre cicatricem admittentibus et malignis. Cap X

273 De ulcere exedente. Cap XI

275 De sordido et putri ulcere. Cap XII

276 De profundo et cuniculoso ulcere. Cap XIII

279 De fistula. Cap XIV

283 Leonharti Fuchsii de medendis fracturis et luxationibus, Liber Octavus. De fracturis in universum. Cap I

291 De luxationibus in universum. Cap II

Image : Tam ad femur, quam ad tibiam fractam

295 Leonharti Fuchsii paradoxorum medicinae Liber primus. Prooemium. Aloen per se ora venarum non aperire, neque sanguinem ciere quemadmodum multi serapionis, mesuesque perverso dogmate seducti opinantur : sed eadem potius occludere, atque sanguinem undecunque, fluentem sistere. cap I

298 Aloen melli commixtam non minus imo plus purgare, contra Avicennae et mesues erroneam sententiam. Cap II

299 Aloen stomacho et jocinori non nocere ut falso plerisque Avicenna et Mesue persuaserunt. Cap III

300 Rhabarbarum nostrum et vulgare, in plerisque a veterum rheobarbaro differre atque adeo diversum esse. Cap IIII

301 casiam arabum et recentiorum a veterum atque Graecorum casia aliam ac diversam esse. Cap V

303 Mannam arabum atque nostrae tempestatis medicorum a manna graecorum et veterum esse plane diversam. Cap VI

304 Verum et graecorum Eupatorium nec Avicennam nec Mesuen cognoisse quum tamena vulgatissima et omnibus hodie notissima herba Agrimonia appellata, nihil differat. Cap VII

306 Eupatorium Graecorum non habere vim purgatioriam secus atque id quod a mesue describitur, veteres omnes uno ore affirmare. Cap VIII

307 Arabum placita in depingendis herbis non esse sectanda, vel unam radicem quam hodie sub turbit nomine officiae vendunt, argumento esse : hanc enim tam varie atque, ambigue depingere, ut impossibile sit divinare quid perillam intellexerint. Cap IX

308 Prudenter facturos Medicae artis studiosos si Mesuen Rheubarbaro, Epithymo, Scammonio, Polypodio, et Euphorbio exhibitionis praescribentem pondus, haud sectati fuerint. Cap X

310 Centaurium majus mesuen, Avicennam in hoc ut plurisque aliis secutum, praeter antiquorum exemplum, cum minore confundere ac vires utriusque, indiscriminatim commiscere minus quoque non sine magno errore majori praeferre. Cap XI

312 Arabes ferme omnes, non sine magna inscitiae nota, Armenium lapidem cum Cyance quem Lazuli vulgo vocant, confundere. Cap XII

314 Indescribendis cicuta et Napelli herbis non solum ancipitem fuisse, sed et earundem vires miscuisse Avicen ita ut verisimile admodum sit, illum utramque, ignorasse

316 Napellam lethale homini in cibo aut potu venenum, ad leucen, quam albaram nominat abigendam, perperam et non sine capitali errore ab Avicenna proponatum esse. Cap XIV

317 Radicis Pentaphylli succum minime pernitiosum, quemadmodum Avicenna somniavis, sed potius contra lethalia venena admodum efficacem esse. Cap XV

318 Harmel Arabibus non cicutam, sed rutam potius Sylvestrem alteram significare, utcunque, Avic. Ac hujus sequaces reluctentur, veterum omnium testimoniis aviedentissimum esse. Cap XVI

319 Ladanum, vel, ut Barbari, addita litera, loquuntur Laudanum, non ex Hedera perinde ut Avicenna somniat, sed Cistho potius frutice, quem Ladam alias nominant colligi. Cap XVII

320 Avicennam volubilis majoris facultates cum Hederae proprietatibus confundere notius ferme esse, quam ut demonstrari debeat. Cap XVIII

321 Sucutum neque sempervinum, neque mandragorae speciem esse, quemadmodum Avicenna putat, sed eam potius herbam, quam, quam veteres symphytum petraeum nominant. Cap XIX

322 Ignorasse populum arborem Avicen cum ex ambigua ejus de illa sententia, tum etiam quod calidam esse in ordine tertio statuit, colligi. Cap XX

324 Carabe quod Graeci electrum, Latini autem succinum vocant, non esse populi nigrae lachrymam, veluti Avicenna et alii quidam fabuloso seducti errore docent. Cap XXI

326 Haud recte Avicennam et Mesuen herbam Mezereon quae a Graecis Chamelae dicitur inter lactariorum genera connumerare ac cum thymelae confundere multa quoque quae chamaelconti debentur nominis vicinitate deceptos chamelae tribuere. Cap XXII

328 Avicennam calamentum cum origano confundere, atque utriusque, vires promiscue docere. Cap XXIII

329 Avicennam Thapsiae tribuere, quae Ixiae veneno conveniunt nulli i fere non inconfesso esse, adeoque illum utriusque naturam non satis perspectam habuisse. Cap XXIIII

331 Herbas quatuor, alsinem videmlicet, Helxinen Anagalliden et myosotida natura et figura plurimum distantes, avicen uno codemaque capite sub Auriculae muris appellatione confudisse. Cap XXV

333 Ignorasse Avicennnam serapionem Pandectariumque, isatim herbam, quam illi nil et nilech appellant, variam et ancipitem corundem de illa sententiam satis indicare. Cap XXV

334 Ivuibas et sebesten fructus qui graece pariter atque latine serica et myxa vocantur ad leniendam aluum veteres graecos perinde atque Avicennam et universam Arabum scholam usos non fuisse. Cap XXVII

336 Nostrae aetatis medicos herbam veteribus pedem corvinum appellatam ob ambiguam de illa avicennae sententiam a nostra sie hodie vocata esse diversam prorsus ignorare. Cap XXVIII

337 Sanguinem draconis vulgo dictum non esse sideritidis herbae succum ut serapio illumque hodie sequentes medici perperam arbitrantur. Cap XXIX

339 Cenabrium vulgo vocatum et cinnabari veterum diversum esse. Cap XXX

340 Myrtum sylvestrem non ferre fructum quem Arabes Cubebam vocant ut impudenter admodum commentus est serapion. Cap XXXI

341 Alibium non esse herbam eryngium ut pandectarius putat sed eam quam gracei bubonion latini autem Inguinariam nominant. Cap XXXII

342 Herbam vulgarem Boraginem hodie dictam veterum existere buglossum adeoque hanc pro illo ad medicinae usum esse adhibendam. Cap XXXIII

343 Sandaracam arabum et hos ipsos sequentum a sandarata graecosum et latinorum non solum forma sed viribus etiam esse diversam. Cap XXXIV

344 Saccharum antiquorum a vulgari hoc nostro quod nunc voce parum deflexa barbaro vocabulo zuccarum appellamus, esse diversum et a sale indo contra gentilem et herculanum nihil differre. Cap XXXV

347 Memithe arabum neque esse chelidonium neque papaver cornutum ut medici nostri seculi putant sed it potius quod discorides et alii veteres Glaucium appellant. Cap XXXVI

348 Herbam Lichenen Graecis dictam, platearium praeter omnem rationem hepaticam quasi hepatidonferat nominare quando id nominis eupatorio graecorum potius veterum testimonio conveniat. Cap XXXVII

349 Phaselum non a phasiolo sed a phascolo legumine quod dolichum alio nomine vocant diversum penitus esse. Cap XXXVIII

351 In cantharidum exhibitione alas tanquam reliquis aerundem partibus magis exitiosas minime esse abiiciendaas, sed juxta Galeni placita totas potius ingerendas. Cap XXXIX

352 Mumiam vocat am non solum esse humanorum cadaverum tabidam saniem, ut multi crediderunt, sed id etiam quod pissasphalton dioscorides nominat. Cap XL

354 Medicamentum purgans detrahendis humoribus esse simile contra mesuen illumque sequentes medicos. Cap XLI

357 Thericam cujus vix hodie verum exstat nomen eos quos veteres pollicentur effectus nostro seculo non praestare quod multa hujus confectionem constituentia nedum a pharmacopolis sed e medicis etiam ignorentur. Cap XLII

363 Syrupu ut vocant de Eupatorio eos quos mesue pollicetur effectus praestare non posse. Quod multa hujus compositionem ingrediantur medicamenta quae seplasiariis prorsus ignota sint. Cap XLIII

364 Leonharti Fichsii paradoxorum medicinae. Liber secundus. Prooemium

365 Non esse nisi duo tantum caussarum salubrium genera externam scilicet et internam vel ut hodie loquuntur primituam et antecedentem contra avicennam totumque juniorum medicorum coetum conjunctum enim in morbis Galenum ne somniasse quidem. Cap I

368 Medicos juniores repletionis species confundere neque quod turpe admomdum est, aesdem recte definire. Cap II

370 Quandocunque utrisque auxiliis et venae scilicet sectione et purgatione opus erit tum venam potius incidendam ante purgationem, quam purgandum ante venae sectionem esse, contra omnium ferme hodie medicinam facientium sententiam. Cap III

372 In internorum viscerum phlegmonibus tutius rectiusque e directo, quam in opposito latere, contra arabum ac recentiorum ferme omnium sententiam, venam secandam esse, idque non modo vacuandi sed et revellendi gratia faciendum. Cap IV

379 Parcam seu diminuentem materiam evacuationem minorationem hodie barbaro vocabulo nominant concoctioni humorum nisi turgeant non esse praeter mittendam, contra multorum hodie medicinam exercentium sententiam. Cap V

381 Non esse aetate etiam consistentes tam sanos quam aegros, ut multi hodie medicorum facere consueverunt, immodocos medicamentis purgatoris ex carnidicandos multo minus infantes. Cap VI

383 Catapotia vehementius trahentia, pilulas nostri vocant, non nisi jeiuno et ei qui probe concoxit esse exhibenda, contra omnium ferme hac tempestate medicantium sententiam. Cap VII

384 Praeter omnem rationem nostrates solo decocto pisorum post epota medicamenta purgantia abluendi abstergendive gratia uti. Cap VIII

385 Febricitantes tertiana praesertim exquisita correptos febre, immodicis medicamentis purgatoriis non esse excarnificandos, ut plerisque hodie faciunt, cum alterantibus uti interdum satis sit. Cap IX

387 Quum veterum omnium testimoniis ad febrium curationem balneo nihil utilius sit, inique facere hodie medicos, quod febricit antibus illo interdicunt. Cap X

389 Flavam bilem tenuesque, succos ut facilius ex corpore educantur non indigere ut crassiores reddantur, quemadmodum praeter omnem rationem Avicenna credidit. Cap XI

392 capitale esse pleuriticis lenticulam ex aceto dare id quod tamen facere Avicennam contra omnium veterum praesciptum constat. Cap XII

393 Omnium exitiosissimum esse, veterumque, placitis maxime adversum dysenteria affectos purgantibus excarnificari medicamentis. Cap XIII

395 Colico cruciatu tentatos validis medicamentis purgantibus, ut hodie multi faciunt non esse purgandos. Cap XIV

396 Indocte admodum contraque veterum exemplum agere juniores hodie medicos, qui neglectis omnibus fere aliis remediis in medendo renum calculo, assidua tantum clysterium injectione utuntur. Cap XV

398 Elephantiasin et Lepram momrbos aliter apud arabes medicos aliter apud Graecos accipi, contra multorum hodie sententiam. Cap XVI

402 Morbum quem vulgo gallicum vocant non esse cum quem Graeci Lichenem, Latini vero impetigenem appellant, sed novum potius et veteribus incognitum. Cap XVII

Nombre de réponses : 1315

1001-1250